Vandaag voor het eerste een schrijversduo in the Spotlight. Johanna Lime is het pseudoniem voor het schrijversduo Marjo Heijkoop en Dinie Boudestein. In dit ‘In the Spotlight’ interview komen jullie heel veel over ze te weten. Lees gezellig mee!

• Stel jezelf even voor:

Wij zijn het schrijversduo Johanna Lime. De beide helften van dit duo zijn: Marjo Heijkoop en Dinie Boudestein. We zijn vanaf onze kinderjaren vriendinnen. Dat we familie van elkaar zijn, zorgde ervoor dat we vaak bij elkaar op visite kwamen. In het begin logeerden we in schoolvakanties bij elkaar. Later, toen we al wat ouder waren en we allebei een flat voor alleenstaanden huurden, zochten we elkaar in de weekenden steeds op en gingen we in vakanties mooie rondreizen maken. Uiteindelijk besloten we een huis te kopen, dat was veel gezelliger dan alleen wonen.

We waren allebei al vroeg geïnteresseerd in fantasy en science fiction. Als kinderen speelden we rollenspellen, zoals van de tv serie The Thunderbirds. Daarna gingen we onze eigen verbeeldingswereld bedenken en schreven dagboeken vanuit de personages die we zelf bedachten. Die wereld werd steeds groter want er kwamen steeds weer andere personages bij. Onze inspiratie kwam bijvoorbeeld van Star Trek en Star Wars, van films, boeken, bordspellen en computerspellen. We hebben zo heel wat multobanden volgeschreven. Ten slotte, met de komst van tekstverwerkers, schreven we op de computer. De trilogie “De Vergeten Vloek”, waarvan dit jaar het tweede deel uitkomt, is het verhaal over de verbeeldingswereld (het sterrenrijk Eibor Risoklany) die hieruit is ontstaan. Maak je niet ongerust, want we hebben nog veel meer ideeën en oude dagboeken waar we inspiratie voor boeken uit kunnen halen en we zijn van plan om nog heel lang door gaan met schrijven.

• Jullie zijn een schrijversduo, wat zijn de voor en nadelen daaraan?

Voor alle duidelijkheid, we zijn na een paar tragische voorvallen in de familie pas echt begonnen om alles in boekvorm te gieten. Daarvoor hielden we onze verhalen voor onszelf. In 2011 besloten we ze met anderen te gaan delen, omdat wij er samen veel plezier aan beleefden en we dat onze lezers ook gunden. We speelden onze verhalen uit en daardoor weten we van elkaar precies hoe we over personages en wat ze meemaken denken. Soms zeggen we op het zelfde moment dezelfde dingen en zitten dus op een golflengte. Het leuke van samen schrijven is dat je elkaar aanvult door met ideeën te komen. We brainstormen samen en maken verhaalschema’s. Gaandeweg veranderen die ook nog wel, als we weer iets hebben verzonnen dat er goed bij past of waardoor het verhaal interessanter kan worden. We hebben direct al iemand in de buurt die fouten uit de tekst kan halen, omdat we alles wat geschreven wordt samen hardop doorlezen. En we hebben veel plezier om wat we de personages laten meemaken.

Natuurlijk zijn er ook nadelen. Het grootste werk wordt vaak door een persoon gedaan, terwijl de ander meeluistert en naderhand de tekst kritisch doorneemt. Dat kan soms irritatie geven, maar we komen er altijd uit. Want schrijven is een proces en tijdens dat proces gebeurt er van alles. Hoofdzaak is dat we elkaar ondersteunen en dat doen we goed. We genieten van het schrijven en lezen, ook al hebben we verschillende versies nodig voordat het verhaal staat zoals wij denken dat het er hoort te staan. Op beurzen moeten we opletten dat we om de beurt iets aan de lezers vertellen en niet in ons enthousiasme door elkaar gaan praten. Voordeel is dat als een van ons even ergens heen moet, de kraam niet leeg achter blijft. En we kunnen allebei signeren als Johanna Lime. Nadeel is dan wel weer dat we twee kaartjes nodig hebben voor de festivals, maar we passen in één auto en we hebben dubbel pret.

• Zijn jullie het altijd eens over de verhaallijnen?

Niet alleen zijn we het altijd eens over de verhaallijnen, we werken zelfs samen om de verhaallijnen op te stellen. En net als eerder, bespreken we de ideeën die in ons opkomen en werken ze uit of verwerpen ze.

Soms komen we al schrijvend op nieuwe ideeën. Daar hebben we dan eerst discussies over of het gebeurtenissen zijn die een mooie aanvulling zijn voor het verhaal of niet. Vervolgens kijken we waar we dat in het boek in kunnen passen. We komen daarbij altijd tot een verhaal waar we allebei achter staan. Of een scène past of niet, of een grapje kan of niet, dat zijn de enige dingen waar we nog wel eens verschillen over de verhaallijn.

• Waar halen jullie je inspiratie voor je boeken vandaan?

Zoals je hiervoor al hebt kunnen lezen, kwam de inspiratie altijd uit de dagboeken waar we al zo lang mee bezig waren. Sinds het begin van onze schrijfcarrière halen we ook inspiratie uit computerspellen, films en boeken, zelfs uit muziek en uit onze reizen. Dingen die we zelf hebben meegemaakt, studies en interesses, ze spelen allemaal een rol. Ieder mens heeft volgens ons een eigen referentiekader waarin je van alles ervaart om over te kunnen schrijven. We zijn verzot op een flink gedeelte van de science fiction en fantasy films (niet alle), soms zelfs ook horror. Boeken vormen ook een bron van inspiratie. Hoewel we volgens minder uit boeken halen van andere schrijvers, het meeste komt van naslagwerken. We lezen de laatste jaren vooral boeken van Nederlandstalige auteurs, want die zijn echt de moeite van het lezen waard. De vertaalde werken die wij bezitten, zijn wat dat betreft aardig gedateerd.
Verder stellen we ons vaak de vraag “Wat zal er gebeuren als ….” En soms, wanneer we een nieuwe wereld bedenken (bijvoorbeeld voor een kort verhaal), komen daar vanzelf nieuwe verhalen uit voort. Kortom, alles kan een bron van inspiratie zijn.

• Waar zijn jullie, op het gebied van het schrijven, tot nu toe het meest trots op?

We kunnen hier moeilijk een keus maken. Het boek “Schimmenschuw” is ons debuut en we zijn er heel trots op dat dit door zowel jeugdige lezers als door volwassenen geprezen wordt. Maar dat iemand een bookcrunch krijgt op een personage uit “Sluimerend Vuur” was helemaal een dikke pluim voor ons. Ook dat we in recensies lazen onze de personages zo goed uitgewerkt waren en dat men zich in onze verbeeldingswereld thuis voelde, was een compliment.
Het meest trots zijn we erop dat we van de redactrice complimenten krijgen dat we als schrijvers beter worden met het schrijven, want daar doen we hard ons best voor.
Ook dat Dirk Bontes ons verhaal “Defragmentatie” op de eerste plaats zette, als jurylid van de Fantastels Verhalenwedstrijd, was iets waar we erg trots op waren. We hopen dit verhaal nog eens op Smashwords te zetten.

• Lezen jullie zelf ook veel boeken? En zo ja, is dat ook altijd het fantasy genre?

Dinie heeft altijd veel boeken gelezen. Daar zaten fantasyboeken tussen, maar ook historische romans, populairwetenschappelijke werk, detective’s en non-fictie. Nadat ze haar eerste fantasy-trilogie had gelezen, ging haar interesse vooral naar dit genre uit, met af en toe een ander genre. Tegenwoordig leest Dinie minder, omdat ze te kritisch is geworden op de tekst. Ze hoopt dat dit nog eens over zal gaan zodat ze er weer van genieten kan. Marjo heeft haar hartstocht voor lezen de laatste jaren overgenomen en leest bijna uitsluitend fantasy. Vroeger las Marjo niet veel, af en toe een roman of science fiction boek, maar meestal naslagwerken. We studeerden samen astrologie, tarot (vooral voor het verzamelen van mooie kaarten) en andere interessante zaken, waarvoor we zelfs een speciale boekhandel hadden gevonden in Den Haag. Voorlopig hebben we een huis vol boeken waar we nog lang niet alles van gelezen hebben, dus we kunnen vooruit. Inspiratie genoeg ook.

• Naast het schrijven, waar houden jullie nog meer van?

Dinie puzzelt graag en speelt graag computerspelletjes. Nu is dat bijvoorbeeld Elvenar, waar ze een elfenwereld heeft gebouwd.
Marjo tekent graag, de laatste tijd is dat vooral op de computer. Dat doet ze bijvoorbeeld ook voor onze blogs. En ze doet met de leeschallenge mee, waar ze recensies bij schrijft.
Vroeger deden we nog wel aan handwerk en iets met kraaltjes, maar daar is nu geen tijd meer voor.

• Op een foto van jullie zag ik dat jullie beide Trollbeads sieraden dragen. Zijn jullie in meer dingen hetzelfde?

Ja, we hebben veel dezelfde interesses, Dat is natuurlijk erg handig als je samen in hetzelfde huis woont. Die Trollbeads zijn duur, maar ze zijn ook erg mooi en we hebben ze langzamerhand bij elkaar gespaard. Ieder een ketting en een armband. Dinie heeft daarin een voorliefde voor blauw en groen en Marjo neigt meer naar geel en rood.
Dinie heeft verder een voorliefde voor glas en Marjo voor aardewerk. We hebben dus een mix van allerlei voorwerpen door het huis verspreid staan. Glazen beeldjes van draken en dolfijnen, houten beeldjes van olifanten, gegoten tinnen draakjes. Aardewerk en porseleinen bordjes die als versieringen aan de muur hangen en een paar glazen “plankjes” met allerlei Swarovski kristal. Ook nog huisjes van Lilliput Lane. Op onze rondreizen hebben we veel mooie voorwerpen als aandenken gekocht.

• In het boek Schimmenschuw gaat het over tijdreizen. Als jullie naar een andere tijd mochten reizen, waar zou de reis dan heengaan?

Volgens wetenschappers is het onmogelijk om naar de toekomst te reizen. Dinie zou daarheen gaan omdat ze graag wil weten wat er allemaal terecht komt van al die mooie toekomstfantasieën. Marjo gaat liever naar het verleden om te kijken hoe piramides en Stone Henge zijn gebouwd en of de goden echt kosmonauten waren.

• Hoe heeft het schrijven jullie leven veranderd?

Het leven bestond uit werken, (geld verdienen) en werken (zorgen dat het huis aan kant was), af en toe een reisje en slapen. De rest van de tijd kon worden gewijd aan studies en/of liefhebberijen. Dat was alles. Datgene dat uit die liefhebberijen (vooral de dagboeken) voortkwam was mooi, vonden wij. Toen de familie van Dinie een voor een overleed, bedacht ze met schrik dat, wanneer zij zelf ook heen zou gaan, al die mooie verhalen zouden verdwijnen. Toen stelde ze aan Marjo voor om de schrijverijen om te gaan vormen naar romans. Marjo had zoiets ook al heel lang in gedachten en had al eens geprobeerd om een begin van een boek te schrijven. Waarom dat toen niet verder ging, weten we niet meer, maar dat initiatief verzandde. Nu het voorstel kwam om het samen te gaan doen, hadden we allebei iets om onze liefhebberij wereldkundig te maken.

Nu bestaat ons leven nog steeds uit verplichtingen en huishouden, maar elk vrij moment zitten we achter onze computers om te schrijven of om studies te doen waarmee we beter leren schrijven. Het is allemaal omgekeerd. Wanneer we een boek uitgeven, hebben we iets gedaan waar we erg trots op zijn. Vooral wanneer we van andere mensen horen dat ze van onze verhalen genoten hebben. Ook hebben we nu contacten met andere mensen, met schrijvers en lezers. We ontmoeten hen op festivals en beurzen en houden contact via Facebook.

• Wat kunnen we in de toekomst nog meer van jullie als auteurs verwachten?

Het manuscript voor deel 2 van De Vergeten Vloek, “Angst en Venijn”, ligt nu bij Zilverbron. Binnenkort start de redactie. We zijn alweer druk plannen aan het maken voor het derde deel, “Vuur en Zwaard”. We zijn door een cursus ook bezig aan een autobiografisch science fiction verhaal, met aliens. Na de eerste trilogie kunnen we nog wel een trilogie schrijven die in een latere periode speelt. We willen ook mee blijven doen aan kortverhaalwedstrijden in het genre, al valt dat niet mee als je aan twee romans tegelijk bezig bent en ook nog zorgtaken voor ouders hebt. Maar wie weet wat er in de toekomst mogelijk is. De lijst van de verhalen die we op Smashwords willen zetten is voorlopig nog niet weggewerkt, dus daar is ook meer van ons te verwachten.

*****

Ontzettend bedankt voor jullie openhartige antwoorden! Lees alles over de boeken van Johanna Lima op hun website.