Een feministische manier om ‘de kleine zeemeermin’ in een nieuw jasje te steken, wie had daar aan gedacht? Nou! Louise O’Neill dus! Dit boek is dus een hertelling van ‘de kleine zeemeermin’ en ik verwachtte dus een magische hertelling. De cover is in ieder geval al om te smullen!

Achterflaptekst Mermaid

“Ik kijk omhoog. Ik kijk naar de donkere zee, de woeste golven, en doe mijn best om een glimp op te vangen van het zwakke licht in de verte. Dat is waar mijn moeder naartoe is gegaan, naar boven. En daar moet ook ik naartoe als ik de antwoorden wil vinden waarnaar ik op zoek ben. 

Diep in de zee, aan de koude Ierse kust, droomt zeemeermin Gaia van een leven zonder haar tirannieke vader. Wanneer ze eindelijk voor het eerst naar de oppervlakte mag zwemmen, wordt ze verliefd op een mensenjongen. Ze verlangt naar een leven boven water. Hoe hoog is de prijs die ze daarvoor moet betalen?”

samenvatting

Ik had erg veel zin om dit boek te lezen. Ik ben gek op Disney verhalen, en een hertelling van zo’n mooi sprookje vind ik altijd verrassend. De eerste paar hoofdstukken in het boek vond ik lastig doorkomen. Op de één of andere manier pakte het mij nog niet. Hoofdpersonage Gaia (of Muirgen of Grace…verwarrend al die extra namen) bleef voor mij ook wat vlak. Ze had veel zelfmedelijden en kwam niet op mij over als een sterk personage. Eigenlijk bleef dat voor mij vrijwel het hele boek door wel gelden.

De worldbuilding had voor mij ook wat uitgebreider gemogen. De wereld onder water kwam voor mij niet erg tot leven en haar periode op het eiland (welk eiland?) was voor mij erg onduidelijk. Waar speelde het zich precies af? Welke periode?

Al vrij snel merk je de sterk feministische standpunten in het boek. Vrijwel alle zeemeermannen zijn kwallen. (leuke woordspeling zo toch? ;-)). De zeemeermannen vinden zichzelf fantastisch, zijn uit op mooie vrouwen (één zin in het boek van de koning, de vader van Gaia, vond ik erg vreemd, het kwam er op neer dat als Gaia niet zijn dochter was hij haar zelf had gewild als vrouw. Eeeehh ze was 15! ieuw). De dochters van de koning doen ook alles wat hij zegt. Vaders wil is wet, en ook dat van de andere meermannen.

Gaia wil niet trouwen met de meerman die haar vader voor haar heeft uitgekozen. Hij is een stuk ouder en ze verlangt naar het leven op het land. Net als haar moeder ooit deed en daarna nooit meer terugkwam. Haar vader heeft zijn dochters altijd verteld dat hun moeder is vermoord door de mensen. Maar Gaia vraagt zich af of dit wel de waarheid is.

Om benen te krijgen gaat ze naar Ceto (de ‘heks’). Dit karakter vond ik eigenlijk nog het meest boeiend. Ze wordt neergezet als te dik, een outcast, maar daar is ze zelf hartstikke tevreden mee. (go girl!). Haar boodschap, je mag zijn wie je wil zijn, kwam duidelijk naar voren.

Aan land komt Gaia terecht in het huis van de jongen op wie ze verliefd werd toen ze hem een keer spotte vanuit zee. (net als in de film). Ook hij blijkt een niet heel sympathiek figuur te zijn. Jammer dat een boek dat zo duidelijk feministisch is alle mannelijke karakters neerzet als slecht. Dat had voor mij niet zo overduidelijk gehoeven.

Als het boek sterkere karakters had neergezet, meer duidelijkheid over de tijdsperiode en wellicht ook een paar aardige mannelijke personages had toegevoegd had het verhaal wat mij betreft een stuk sterker geweest.

Informatie

Mermaid – Louise O’Neill

Uitgeverij Young & Awesome

Paperback, 272 pagina’s

ISBN: 9789025876395

Prijs: €18,99

Verkrijgbaar bij de boekhandel en bij Bol.com (klik hier)

Liefs Hilde

** Ik heb dit boek ontvangen van de uitgever ** Dit artikel bevat een affiliate link **