Of ik mee wilde doen aan een blogtour? Natuurlijk! Of ik dan wel even in een paar dagen dit boek wilde lezen. Absoluut! Boeken die een verhaal vertellen uit de periode van de Tweede Wereldoorlog intrigeren mij enorm. Dit verhaal beslaat tachtig jaar geschiedenis en vier generaties en is gebaseerd op waargebeurde feiten. Vooral het feit dat het verhaal vier generaties beslaat liet mij zelf ook even terugdenken aan vier generaties in mijn familie. Zo was mijn overgrootoma een bekende streekroman schrijfster, en mijn oma moeder van 9 kinderen in oorlogstijd….Dit zorgde voor een mooi gesprek tijdens mijn weekend Engeland met mijn moeder en zusje…

Achterflaptekst

“1941. Een heel gewone woning in het Noorse Trondheim wordt in beslag genomen door de nazi’s en omgedoopt tot het hoofdkwartier van de gehate Gestapo-agent Henry Oliver Rinnan. Het gebouw met de bijnaam ‘Het bendeklooster’ wordt bezet door de Rinnan gang, die in de kelder honderden gevangen op gruwelijke wijze verhoort, martelt en vermoordt.

Vijf jaar na de oorlog krijgt het huis nieuwe bewoners: een jong, Joods stel met hun kinderen. Een van deze kinderen, Grethe – de toekomstige schoonmoeder van de schrijver Simon Stranger – groeit al zingend en verstoppertje spelend op in dezelfde kamers als die waarin slechts enkele jaren daarvoor nog gruwelijke taferelen plaatsvonden.

‘Blijf hun namen noemen’ is een op waarheid gebaseerde roman, die tachtig jaar geschiedenis en vier generaties beslaat. Een verhaal over de Holocaust, over familiegeheimen en over de verhalen die we kiezen om aan onze kinderen door te geven.”

Samenvatting

Het verhaal wordt door verschillende personages verteld die vaak ook in verschillende tijdszones leefde. Deze verschillende vertellende personages geven je als lezer heel veel informatie over het verhaal. Soms was het switchen tussen de vertellende personages in één hoofdstuk wel wat verwarrend, maar na een tijdje wen je daar als lezer ook aan.

Henry Rinnan is wel het meest fascinerende personage. Henry volgen we van jongs af aan en al snel merk je dat hij een zeer narcistisch persoon is. Hij wordt op school gepest door zijn lengte (hij is als volwassen man net 1.60 meter) en heeft een zwaar minderwaardigheidscomplex hierdoor. Vanaf zijn tienerjaren begint Henry al een persoonlijkheid te ontwikkelen waaraan je kan merken dat hij naar macht verlangt. Hij wil aanzien, rijkdom en probeert dit op slinkse wijze te verkrijgen. Die drang naar macht zorgt ervoor dat hij een makkelijke prooi is voor de NSB.

Stukje bij beetje krijg je de hele familiegeschiedenis van de vrouw van auteur Simon Stranger te weten. De oma van Simon Strangers vrouw heeft het na de oorlog erg zwaar in het huis waar zoveel nare geschiedenis aan kleeft. Ze wordt depressief en ik kan mij heel goed voorstellen dat zij het niet meer trok in dat lugubere huis. Zeker als je op een bepaald moment leest wat er allemaal in dit huis heeft plaatsgevonden.

Het feit dat de auteur de geschiedenis heeft uitgeplozen en er zo’n prachtig en verdrietig verhaal van heeft weten te maken raakt mij extra diep. Wij hebben allemaal voorouders die in deze verschrikkelijke tijd hebben geleefd en hieraan ook vreselijke herinneringen hebben. Het blijft voor mij een must dit soort verhalen te blijven vertellen….‘blijf hun namen noemen’

4 Generaties van mij…

Tijdens het lezen van dit boek begon ik zelf na te denken over de vier generaties van mijn moeders kant. Ik heb mijn overgrootoma amper gekend, maar zij was geliefd door velen. Mijn overgrootoma was een bekende streekroman schrijfster in haar tijd; J. Visser- Roosendaal.

Mijn overgrootoma woonde in Venhuizen met haar man en kinderen, waaronder mijn oma. Zij las altijd veel en haar man begon zich af te vragen wat het schrijven zou opbrengen aan geld. In die tijd hadden zij het financieel niet breed, dus alle extraatjes zouden mooi meegenomen zijn. Mijn overgrootoma was er van overtuigd dat zij zelfs betere boeken kon schrijven dan een boek die zij onlangs had gelezen en besloot het erop te wagen. In 1934 debuteerde zij met de roman ‘De mens wikt’ (welke ik nog op de middelbare school heb gelezen voor een boekbespreking). Zij verdiende hier 100 gulden mee! Dat was voor die tijd een rijkdom. Haar boek werd lovend ontvangen en er verschenen nog vele titels. Alle verhalen spelen zich af rondom haar woonplaats en zijn vaak ook op waargebeurde verhalen gebaseerd.

Door de Duitsers werd in 1941 nog een boek in beslag genomen omdat deze als verzetslectuur werd beschouwd. In 1972 werd mijn overgrootoma koninklijk onderscheiden. In onze familie zijn heel veel van haar boeken verdeeld. Ik heb nagenoeg alle boeken die ooit zijn verschenen van haar. Deze blijven in onze familie om steeds te worden doorgegeven aan de kinderen. Ontzettend trots ben ik op het feit dat ik zo’n inspirerende overgrootoma had.

Mijn oma werd geboren voor de Tweede Wereldoorlog. Zij heeft deze oorlog als jonge moeder meegemaakt. Ze was getrouwd met mijn opa en had op dat moment 2 jonge kinderen. De verhalen die mijn opa en oma hebben verteld over de oorlog vond ik altijd heel interessant. Als mijn oma de scheur in de muur in hun gezellige huisje in Scheveningen lieten zien, die tijdens bombardementen was ontstaan, dan vond ik dat altijd fascinerend. Mijn oma is een sterke vrouw. Moeder van uiteindelijk 9 kinderen en de rots in de branding voor mijn opa.

Het indrukwekkendste verhaal uit de oorlog is nog altijd het feit dat als mijn opa zijn dienst bij de politie niet had geruild met een collega, ik hier nooit had gezeten. Rond de kerstperiode vroeg een collega van mijn opa of hij een dienst wilde ruilen. Mijn opa heeft hier destijds mee ingestemd. Op de dag dat mijn opa eigenlijk had moeten werken is het gebouw gebombardeerd, zijn collega is die dag omgekomen. Het idee dat dat ook mijn opa had kunnen zijn is bizar. Mijn moeder is pas in 1960 geboren, die zou er niet zijn geweest als mijn opa zijn dienst gewoon gedraaid had! Door die beslissing is de toekomst er nu zoals hij is…

Mijn moeder is de derde zeer krachtige vrouw uit deze generatie. Op haar 18e moeder geworden (van mij) en op jonge leeftijd gescheiden met 2 jonge kinderen. Ik ga niet alles vertellen wat mijn moeder heeft meegemaakt, maar geloof mij op mijn woord, sterk is ze! En ook nog eens de liefste mama natuurlijk.

Ook vind ik het bijzonder dat wij, 4 generaties vrouwen, allemaal van lezen houden/hielden. Mijn overgrootoma als schrijfster, mijn oma als dochter van een schrijfster en die op dit moment als vrouw van dik in de 90 nog steeds boeken leest. Mijn moeder en ik zijn beide ook verslaafd aan boeken. Het leesvirus kruipt waar het niet gaan kan…

Beoordeling en sterren

‘Blijf hun namen noemen’ heb ik in één ruk uitgelezen. Een boek met een geschiedenisverhaal dat nooit vergeten mag worden. Het begon met een struikelsteen, een steen met daarop de naam van een Joods oorlogsslachtoffer, en mondde uit in verhaal waar je alleen maar bewondering voor moet hebben. Bewondering voor alle verzetsstrijders en bewondering voor alle mensen die de oorlog hebben moeten meemaken. Maar bovenal herinneringen aan al die mensen die voor onze vrijheid zijn gestorven…

Informatie

Blijf hun namen noemen – Simon Stranger

Uitgeverij Harper Collins

Paperback, 368 pagina’s

ISBN: 9789402702583

Prijs: €19,99

Verkrijgbaar bij de boekhandel of Bol.com (klik hier)

Liefs Hilde

** Ik heb dit boek ontvangen van de uitgever ** Dit artikel bevat een affiliate link **