Na het lezen van ‘13 minuten‘ van Sarah Pinborough was ik reuze benieuwd naar haar nieuwste boek. Zeker toen ik eenmaal de cover van het boek had gezien. Dit straalt spanning en mysterie uit. Een gang, met zo’n “enge” deur van tralies, alles in zwart/wit/grijs, ik hou ervan! 

Achterflap

“Toby’s leven was heel normaal, tot het overhoop werd gehaald door zoiets simpels als een bloedtest.

Ze brachten hem naar het Dodenhuis, ver weg van de moderne wereld. Daar woont hij nu, samen met de andere zogenaamde Defecten. Ze worden in de gaten gehouden door Moeder en haar verpleegsters, die wachten op een teken van ziekte. Een teken dat het tijd is om naar het sanatorium te gaan.

Niemand komt ooit terug uit het sanatorium.

Toby is graag alleen, om te mijmeren over hoe zijn leven vroeger was en om de angst voor wat er komen gaat zo ver mogelijk weg te stoppen. Maar dan worden er nieuwe Defecten binnen gebracht. Een van hen is Clara, een energiek meisje dat vastbesloten is om haar leven hier niet te laten eindigen. En dat verandert alles.

Iedereen sterft.

Hoe je hebt geleefd is wat telt.”

Na het zien van alleen de cover ging ik uit van een thriller. Maar ik ben het volkomen met de quote van Stephen King eens, het boek is ontroerend en meeslepend!

Het dodenhuis is een vrij uniek Young Adult verhaal. Thema’s als vriendschap, onzekerheid, medeleven, liefde en vertrouwen. Een heftig verhaal wat je helemaal meesleept.

Toby zit in het dodenhuis. Hij werd op een dag plotseling bij zijn huis weggevoerd naar aanleiding van de uitslag van een bloedtest die kinderen hebben moeten nemen. Zonder te weten wat hem te wachten staat kwam hij in dit ietwat creepy huis terecht. Een huis die op een soort eiland staat waar verder weinig leven heerst.

De kinderen in het dodenhuis hebben een soort kampen gecreëerd. Per slaapruimte zijn de kinderen in groepjes bij elkaar en elk groepje heeft een leider. Echte vriendschappen worden er in het begin niet veel gemaakt, waarom zou je een vriendschap aangaan als je toch een grote kans hebt dat één van de twee binnenkort ziek wordt en naar het sanatorium moet? De sfeer in het dodenhuis voelt kil aan, en dat merk je ook terwijl je het boek leest. Er straalt geen liefde uit, de kinderen hebben weinig plezier en irritaties liggen om de hoek.

Na het arriveren van Clara merk je een ommezwaai in die sfeer. Er worden meer vriendschappen gemaakt, leukere dingen ondernomen, er komt ‘kleur’ in het leven van de kinderen in het dodenhuis. Toch zijn er ook droevige gebeurtenissen als er kinderen ziek worden en ’s nachts verdwijnen. Wat gebeurt er toch in het Sanatorium?

Als er ook een verpleegster verdwijnt, de enige die genegenheid naar de kinderen toe toont, komt er een soort opstandig gevoel bij Clara en Toby omhoog. Zij willen niet sterven in dit verlaten huis! Samen smeden ze een plan om te ontsnappen.

Het boek laat zien hoe sommige personages een groei doormaken door wat ze meemaken. Ook de opbloeiende innige vriendschap tussen Clara en Toby is mooi om te zien. Ze krijgen hierdoor hoop! Sarah Pinborough heeft een zeer aangename schrijfstijl en weet de personages tot leven te wekken. Ondanks dat het fictie is zou ik mij toch zo kunnen voorstellen dat zo’n huis als het dodenhuis vroeger echt heeft bestaan. Zo werkelijk wordt het neergezet door de auteur. Hierdoor heb ik mij echt kunnen inleven in dit verrassend pakkende boek.

Het dodenhuis is een prachtig boek die zeker ook voor volwassenen een aangename verrassing zal zijn.

Informatie

Het dodenhuis – Sarah Pinborough

Uitgeverij Best of YA

Hardcover, 272 pagina’s

ISBN: 9789000361670

Prijs: 18,99

Verkrijgbaar bij de boekhandel en Bol.com (klik hier)

Liefs Hilde

** Ik heb dit boek ontvangen van de uitgever ** Dit artikel bevat een affiliate link **